ششمین و آخرین نشست"شب‌های کارگردان" با رویکرد آسیب‌شناسی کارگردانی تئاتر و طراحی صحنه و لباس در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، در این نشست که ‌45 دقیقه زودتر از زمان اعلام شده آغاز شد، جمعی از هنرمندان کارگردانی، طراحی صحنه و طراحی لباس به بحث و گفت‌وگو پیرامون معضلات این هنرمندان این رشته‌ها پرداختند.

ششمین و آخرین نشست"شب‌های کارگردان" با رویکرد آسیب‌شناسی کارگردانی تئاتر و طراحی صحنه و لباس در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، در این نشست که ‌45 دقیقه زودتر از زمان اعلام شده آغاز شد، جمعی از هنرمندان کارگردانی، طراحی صحنه و طراحی لباس به بحث و گفت‌وگو پیرامون معضلات این هنرمندان این رشته‌ها پرداختند.
در این نشست زینلیان که از هنرمندان با سابقه طراحی لباس است، گفت:«همان گونه که کارگردانی یک رشته مشخص، تخصصی و دانشگاهی است، طراحی لباس نیز همین ویژگی‌ها را داراست. به نظر من این که یک طراح صحنه به طراحی لباس نیز بپردازد اشکالی ندارد اما به شرط این که در این زمینه تحصیل کرده باشد و تجربه داشته باشد. ‌جای تاسف ‌است که طراحی لباس در یک اثر نمایشی محو می‌شود و مشکل عمده ما با کارگردانان تئاتر همین است. معمولاً مسئله طراحی لباس از سوی کارگردانان ارزش‌گذاری می‌شود و فکر می‌کنند طراحی صحنه نسبت به طراحی لباس ارجح‌تر است. باید در نظر داشت که هنرمندان حرفه‌ای طراحی صحنه نمی‌توانند با کارگردانانی که"بله قربان گو" می‌خواهند، کار کنند.‌‌»
وی در ادامه افزود:«در حال حاضر دستمزد یک طراح لباس یا دکور کمتر از افرادی است که به عنوان مجری فعالیت می‌کنند و سازنده هستند. مقوله لباس روی تن بازیگر و روی حس تاثیر می‌گذارد و از ریزه‌کاری‌های زیادی برخوردار است. در حالی که شاهد هستیم که برای یکی از طراحان صحنه با 32 سال سابقه فعالیت، مبلغ 700 هزار تومان دستمزد در نظر گرفته شده است.»
در ادامه این نشست فریبرز قربان‌زاده، مسئول انجمن طراحان صحنه و لباس خانه تئاتر ایران گفت:«طراحان صحنه و لباس با سه موضوع عمده مواجه‌اند، نخست این که ‌طراح صحنه و لباس به عنوان یک هنرمند شناخته شود، دوم این که کارگردانان تئاتر فضایی سالم را ایجاد کرده و حمایت‌های لازم را بکنند و در پایان برآورده کردن نیاز مالی طراح که مربوط به بحث دستمزد می‌شود؛ چرا که هنرمند طراح نیز همچون سایرین باید زندگی کند.»
وی اضافه کرد:«باید دید که طراح صحنه و لباس با چه معیار‌ی حقوق دریافت می‌کند و چطور امکان دارد که یک طراح با سابقه و یک طراح جوان به یک اندازه دستمزد دریافت کنند.»
مهدی شمسایی کارگردان تئاتر نیز در ادامه این جلسه گفت:«من طی دو سال گذشته دو‌ نمایش‌ را اجرا کردم و به نظر من موقعیت طراحی صحنه و لباس در سال دوم نسبت به سال اول بهتر شده بود، ولی این که طی یک سال گذشته چه اتفاقی رخ داده بی‌اطلاع هستم.»
پیام فروتن نیز گفت:«با تمام احترامی که نسبت به کارگردانان تئاتر قایل هستم، فکر می‌کنم از نظر برخی از آنان طراحان صحنه و لباس حتی موجود زنده هم نیستند،‌ بنابراین ابتدا باید این نگاه بنیانی حل شود و سپس به قرارداد تیپ و... بپردازیم.»
ناصح کامکاری نیز با پیشنهاد این که باید از طیف‌های مختلف کارگردانان تئاتر برای تبادل تجربیات ‌دعوت به عمل آید، گفت:«من در سال 1385 چهار نمایش طراحی کردم که کارگردانی یکی از آن‌ها را نیز به عهده داشتم و در حالی که سالن‌های اجرای این آثار تفاوت چندانی هم با یکدیگر نداشتند، ولی بودجه آن‌ها گاهی تا دو برابر با یکدیگر متفاوت بودند.»
دکتر مسعود دلخواه نیز ‌گفت:«آن چه که به ذهن من می‌آید این است که می‌توان این بحث را به سه مسئله تقسیم کرد؛ موضوع نخست عدم وجود کارگاه‌های دکور و لباس است که این مسئله دغدغه کارگردانی تئاتر نیز هست و صرفاً دغدغه طراحان نیست، بدین معنی که حتی پایان اجرا با مشکل محل نگهداری دکور مواجه هستیم. بخش دیگر موضوع دستمزدها است که من همواره با خجالت دستمزدهای طراحان را اعلام کرده‌ام. از سوی دیگر برای اکثر گروه‌ها سخت است که هم طراح صحنه و هم طراح لباس‌شان حرفه‌ای باشد، مگر این که هر دوی آن‌ها یک نفر باشد. به اعتقاد من باید به دنبال قرارداد تیپ باشیم و از سوی خانه تئاتر هم درجه‌بندی صورت گیرد.»